FORUM.PIROTECHNIKA.ONE.PL

[Gość]

Witam

Odpowiem nie co dokładniej na czyjś post do mnie na PW. czy mozna mielić w młynku do kawy czy jakims innym - nadchloran amonu ( AP )



Tu macie wszystko. Dodatnie ciepło rozkładu tzn. utleniacz potecnjalnie może ulec wybuchowi. Ale praktycznie ta ilość ciepła jaka wydziela sie podczas rozkładu np. nadchloranu amonu jest za mała aby podtrzymać samorzutny rozkład kryształów AP podczas mielenia ( AP ). Oczywiście utleniacze musza byc czyste i pozbawione domieszek organicznych.


Pozdr. A

[dziadek kermit]

Kłaniam się pięknie
Co do młynka do kawy to sądzę że jest to niezły młynek ale do kruchych raczej produktów.
Moje próby mielenia nie są zadowalające, bo trudno doprowadzić do jednorodnego uziarnienia. Nawet po dość długim mieleniu pozostają nie zmielone kryształki.
Sądzę jednak, że zastosowanie putla czyli poprostu sita pozwoli obejść ten problem.
Trzeba mielić małe ilości i po krótkim czasie przesiać przez gęste sito, a resztę ponownie mielić. W ten sposób można dość dobrze zmielić całość do granulacji odpowiadającej oczku sita.

Bardzo dobre sitko można zrobić z puszki od konserw z wyciętym drugim denkiem i naciągniętej na taką rurę tiulowej tkaniny.
Można po przesianiu uzyskać ziarnistość mąki.

Odradzam natomiast zdecydowanie mielenie gotowych mieszanin pirotechnicznych, chyba że ktoś chce szybko wylecieć na dwór ale razem z oknem i niekoniecznie w jednym kawałku!
podczas mielenia wszystko się nagrzewa

[Paul S]

Witam,
Czy ktos z was probowal juz mielic utleniacze ( i nie tylko ) za pomoca dwuch walcy?
Zasada dzialania jak w starych mlynkach do maku - dwa walce ustawione rownolegle do siebie ( oczywiscie ulozyskowane) ze szczelina 0,1mm z mozliwoscia regulacji. Oczywiacie predkosci obrotowe tych walcy musza byc rozne- powiedzmy 100do 80. W ten sposob nie usyska sie bardzo drobnego rozdrobnienia ale przynajmniej bedzie wiadomo, ze rozdrobnienie to bedzie w granicach od 0 do 0,1 mm. Uwazam , ze ma to bardzo duze znaczenie w jednorodnosci oraz powtarzalnosci parametrow paliwa. Mysle, ze proces ten mozna rowniez powtorzyc ze szczelina 0,05mm po uprzednim odsiania na sicie o wielkosci oczka 0,05mm.

Paul

[dziadek kermit]

Kłaniam się pięknie
Chyba w zamian za nieobecnego od dawna Lakrymatora trochę poteoretyzuję.

Ziarno dowolnego materiału ma średnio rzecz biorąc trzy wymiary ( l, b, h ),a więc jeśli mamy dwa walce i szczelinę między nimi to wystarczy aby dowolny z nich był mnijszy od szerokości szczeliny ( a ) i ziarno przeleci, a dwa pozostałe mogą mieć dowolną wielkość ( czyli najlepiej wyjdą z tego płatki )
Pytanie tylko czy o to chodziło chyba nie. Nawet przesianie przez sito ( pytel ) daje ziarna o dwóch wymiarach mniejszych od wymiaru oczka ( a ), trzeci znowu może być dowolny ( igiełki ).

Jak się pozbyć tego efektu? Sądzęże przez kolejne mielenie i odsiewanie na sicie, tak jak to się robi z mąką. Pozbycie się igiełek jest tutaj najtrudniejsze bo i tak przchodzą przez sito , a jedynie można się spodziewać że będą przechodziły nieco wolniej niż ziarna o wszystkich wymiarach mniejszuch od oczka.

[Paul S]

Witam,
Sluszne spostrzezenia! ALE ?
Wyszedlem z zalozenia, ze saletra potasowa - z reszta wszystkie sole- maja strukture krysztalow tzn. nie daja sie rozwalcowac na platki. Podobny efekt- jak wspomniales- powinnismy otrzymac rowniez w mozdziezu.
Oczywiscie mielenie jako proces technologiczny i to nie tylko utleniaczy jest bardzo skomplikowany a moim zamiarem bylo uzyskac powtazalne i stale rozdrobnienie ( nawet platki). Majac wlasnie TAKIE rozdrobnienie mozna dalej rozmyslac nad ewent. skladem mieszanki.
W sumie jest to tylko czysta teoria.

Paul

[jaskiniowiec]

Witam, temat wydaje się być dziwny i w przypadku paliw typu karmelki trochę akademicki, ale dla paliw HP i silników pracujących blisko ciśnień niszczących bardzo istotny. Dla np. AP wpływ wielkości ziaren na szybkość spalania jest decydujący.
Dla kryształów utleniaczy (subst. nieorganiczne) mielenie w młyku udarowym daje dość jednorodny i zbliżony do kuli kształt. Jest to związane z kruchością kryształów. Jedyną w miarę skuteczną metodą doprowadzenia do jednorodności jest granulacja mokra, suszenie i późniejsza klasyfikacja sitowa.
P.S. Mielenie, suszenie, granulacja i klasyfikacja sitowa to moja aktualna praca, za którą dostaję dutki

[Paul S]

Witam,
No prosze, tu jest ktos kto naprawde zna sie na rzeczy a "siedzi" cicho.
Zaproponuj cos prostego co umozliwi w miare osiagnac zadawalajace ( powtarzalne) wyniki. Moze mielenie albo rozcierania na mokro ?
Z tego co wiem to za drobny - albo tylko bardzo drobny- utleniacz wcale nie jest az taki dobry do paliw rakietowych ( masle o naszych ,amatorskich).

Paul

[jaskiniowiec]

Zgadza się. Uzyskanie super drobnego utleniacza ma sens w przypadku wykorzystania paliwa (z dodatkiem jeszcze katalizatorów) do spalania czołowego. W przypadku silników z kanałem zbyt szybkie spalanie się paliwa nie jest dobre. I właśnie wtedy przydaje się granulowany utleniacz. A najprościej robi się to tak: zmielić w młynku utleniacz najdrobniej jak się da. Wrzucić to do miksera (takiego z ostrzami na dole, podobnie jak młynek, tylko o mniejszych obrotach), zrobić na gorąco kleik z mąki ziemniaczanej, kukurydzianej lub dekstryny, ewentualnie wykorzystać miód sztuczny, syrop z cukru, klej do tapet...Możliwości jest wiele. Chodzi o gęsty roztwór lepiszcza. Wsypać do miksera zmielony utleniacz, puścić niewielkie obroty i wolną strugą przez mały otworek w pokrywie wlewać lepiszcze. Ilość tak dobrać, aby powstał w środku mokry proszek (jak lepiszcza będzie za dużo, to zrobi się ciasto). W pewnym momencie w środku zaczną robić się z tego kulki. Wtedy wyłączyć, ubić w rękach kulę z zawartości miksera i przetrzeć ręcznie przez sitko (najlepiej metalowe i o niewielkich oczkach). Następnie wysuszyć (często mieszając) i jeszcze raz, na sucho przetrzeć przez sitko. Tak uzyskany granulat ma dość dużą, ale w miare jednorodną wielkość kryształów. Plusem tej metody jest jeszcze to, że do lepiszcza można dodać np. katalizatorów i będą one siedziały w utleniaczu. Jako że granulacja przebiega na mokro, metoda jest raczej bezpieczna. W przypadku paliw wybitnie wrażliwych na tarcie należy zrezygnować z porzecierania na sucho i zastosować lekkie rozgniatanie bryłek, jakie powstają po suszeniu. Cały wic polega na dobraniu ilości lepiszcza i czasu trwania granulacji. Ale to już niestety trzeba ustalić doświadczalnie.