FORUM.PIROTECHNIKA.ONE.PL

[jaskiniowiec]

O, i tu pomyślałeś. Zapalnik elektryczny ma niewielką główkę, i gy znajduje się na końcu kanału, to zapala tam paliwo. Gdy paliwo zacznie się palić na końcu, to gorące gazy biegnąc do dyszy zapalają paliwo na powierzchni całego kanału. I O TO CHODZI. Wtedy paliwo nie spala się od dyszy do końca, tylko od kanału do ścianek. Uzyskujemy w ten spasób ten efekt, że całe paliwo zamiast palić się np. 7 sekund i spalić nam silnik, spala się w czasie często poniżej jednej sekundy. Tak krótki czas wytrzymują zarówno dysza jak i korpus. A żeby wykorzystać lant, musi on być wsadzony w jakąś osłonę, np. papierową, a tylko koniec mieć wolny. Wtedy lont nie zapali nam wcześniej paliwa w kanale, tylko dopiero na końcu.

[Miszcz]

A może by tak zastosować prosty zapalnik elektryczny. Bierzemy kabelki (wiadomo) i na końcy dajemy kawałek druciaka do mycia naczyć (świetnie się nagrzewa) i w ten druciak jakoś (narazie nie wiem jak) dać główkę od zapałki noi upchać do konca kanału. Co o tym myślicie?? Chyba że są jakieś lepsze rozwiązania??

[jaskiniowiec]

To rozwiązanie jest wystarczająco dobre. Z braku laku może być i główka od zapałki. Powinno zadziałać. Ale przetestuj kable, zapalnik i baterie lub (lepiej) akumulator najpierw bez silnika. Po prostu sprawdź, czy zadziała.

[klaps6]

Oczywiście ze nie. Zapłonnik musi lekko wchodzić w dyszę i kanał. Inaczej nie zostanie wyrzucony z silnika w tedy jednak nie dojdzie do ciągnięcia kabla lecz do eksplozji SR (wyrwania dyszy, zatyczki, rozerwania korpusu)
Często (ja Np tak robię) smaruję masą zapalczą przewody zapłonnika dzięki temu zostają zwęglone z łatwością wypadają z dyszy. (używam zapłonników z żaróweczek 9V 0,60 zł szt.) Mam 120 m kabla telefonicznego na końcu krokodylki do "łapania" przewodów od zapłonnika. dwie baterię 9V bez problemu odpalają tą żaróweczkę. System jest niezawodny i bezpieczny 120 m kabla tylko jest problem ze 120 m rakiety o długości 1000mm nie widać dlatego mam dwa komplety kabli jeden 120 m długości a drugi 25 m długości mogę je wymieniać bo są wpinane za pomocą takich "wpinek"

Zachęcam do odpalania elektrycznego.

[maxlam]

Szkło wodne wydaje się najlepszym rozwiązaniem przy produkcji domowymi metodami powierzchni żaroodpornych do czego jest stosowane do: ochrony przeciwogniowej tkanin, papy, drewna i do wyrobów kitów i farb ognioochronnych.

Można je kupić praktycznie wszędzie bo jeśli u mnie w mieścinie można pójść do sklepu z farbami i kupić to w większych miastach można bez problemu hehe a jeśli nie ma to co mam was uczyć idziesz do sprzedawcy i mówisz że ci potrzebne i kiedy będzie miał im zależy na kliencie i jak będzie i niego przedstawiciel to może coś z poza listy zamówić.

[maxlam]

Dawniej toczono drewniane krążki które wklejano i mocowano sznurkiem (krążek miał rowek na brzegu gdy opasano korpus rakiety sznurkiem i mocno ściśnięto ale mocno i porządnym sznurkiem nie jakąś nitką jak to robiono to zaciskano to całym ciężarem ciała)

Odsyłam do Kazimierza Siemianowicza po szczegóły

Powiem jak ja robiłem z mniejszymi rakietami proste nie smarowałem klejem całego arkusza papieru zostawiając nie smarowaną tą część od góry jak mi korpus wysechł nabijałem prochu na wilgotno a następnie nasączałem tą część papieru która była zwijana bez kleju (od góry) i zaciskałem sznurem no i wedle życzenia ja miało być bez głowicy to całkiem i nadmiar obcinałem jak z głowicą to zostawiałem kanał podsypka i efekt itd. Wszystko zależy teraz od koncepcji.

Pozdrawiam maxlam

Widzę, że poważnie zacząłeś studiować "klasyków" i bardzo się z tego cieszę

vide post mój niżej

/-/kermit

Hehe nie zacząłem studiować klasyków te lektury mam już za sobą od 15lat (wielu na forum tyle nie maja latek co ja te rakietki robię hehe )

[dziadek kermit]

Kłaniam się pięknie
Specjalnie wkleiłem "Rysuneczki" w post maxlama, bo można bardzo wiele z nich wystudiować.
ALE ale właśnie trzeba je p r z e s t u d i o w a ć
Między innymi można tam zauważyc jak są zrobione zatyczki.
A swoją drogą ładowanie rakiety odbywało się w wilgotny jeszcze korpus, który był na tyle plastyczny, że można go było jeszcze spokojnie formować metedą zaciskania szanurem. Następujące później suszenie, nie tylko wystawiało na próbę cierpliwość rakietników, ale i miało bardzo fizyczny sens w postaci rekrystalizacji saletry w zwilżonym i sprasowanym prochu. Na zasadzie fałszywej karmelki następowało wóczas zwiększenie ciśnienia wewnętrznego w ładunku napędowym, co sądzę mogło właśnie skutkować tym, że niebyło xplozji.

Swoją drogą spróbuję to sprawdzić a o wynikach dam znać.

[maxlam]

Ady nabijać na wilgotno trzeba zrobić sobie formę co nie jest takie łatwe i trzeba trochę czasu na to poświęcić i przede wszystkim mieć warsztat. Lecz jeśli się będzie nabijać w korpus wyschnięty to można całkiem fajno sprasować proch. Nie do końca kumam co ty mówisz o tej rekrystalizacji saletry i fałszywej karmelce. Nie mogę teraz znaleźć książki O Siemianowiczu gdzie jest dokładny skład tej mieszanki zastosowanej dla rakiety iluś tam funtowej nie pamiętam teraz dokładnie jak znajdę książkę to wkleję ale powiem jak ja robiłem zwykła mieszanina przypominająca proch zazwyczaj bez siarki zazwyczaj robiłem pół na pół objętościowo saletra do węgla i to wszystko zmielone zwilżone i ubite.
Największe zagrożenie to pęknięcie ziarna jeśli pęknie to pewno i rakieta pęknie można by to wyeliminować przy większych rakietach przez zastosowanie prochu zmieszanego np. z nitro lakierem albo dekstryną albo coś tak ale dla rakietek o fi ziarna 20 – 25 i powiedzmy 6 kalibrów długości to nie ma się co martwić wszystko fi dyszy i długość kanału trzeba sobie wyregulować w zależności od wykonania paliwa dla mnie to było około fi 6,5mm l kanału 30mm ale nie mogę powiedzieć że każdemu się to sprawdzi zależy to od paliwa jak kto wykona

Pozdrawiam maxlam

[maxlam]

[dziadek kermit]

a ot i macie rysunki dotyczące wykonania rakiet jest tu wszystko tylko trzeba się domyśleć co do czego
Nawet jest pokazane jak się rakiety krępuje

[maxlam]