FORUM.PIROTECHNIKA.ONE.PL

[pan_kracy]

jak wiadomo ten tlenek daje kilka razy więcej ciepła w termicie niż fe2o3
no i tu moje pytanie czy da się go otrzymać prostymi metodami , tu odpada kupowanie i prażenie soli ( jest nie opłacalne) oraz powstawanie jego przy produkcji alaniny.
próbując otrzymać z go rdzy przy prażeniu ( pozbywanie się węglanów i wodorotlenków ) otrzymałem w większości Fe2O3 ;/

znalazłem jedynie informacje "Fe2O3 po ogrzaniu do temp. 1500K traci częściowo tlen i przechodzi w Fe3O4." temperatura dość wysoka, ale da rady proste palenisko z nadmuchem.

oraz "Tlenek żelaza(II) utlenia się na powietrzu. W warunkach beztlenowych ulega dysproporcjonowaniu: 4FeO ⇌ Fe3O4 + Fe " ten proces też wymaga wyższych temperatur

Mam też tlenek FeO i może tędy droga Fe2O3 + FeO -> Fe3O4 ?

wie ktoś więcej na ten temat?

[nilko]

Witam.

Kup wytrawiacz do płytek w elektronicznym (FeCl3) zmieszaj w odpowiednich proporcjach z FeCl2 (albo siarczany), rozpuść i dodaj wody amoniakalnej, osad przefiltruj , przemyj i wypraż (prażenie ma na celu pozbycie się wody krystalizacyjnej z Fe3O4*4H2O ). Gdzieś to było chyba w Sękowskim.

Znalazłem:

FeSO4 + Fe2(SO4)3 + 8NH4OH (stare --> Fe3O4*4H2O + 4(NH4)2SO4

Pozdro.

[Mały]

Witam !
Ten tlenek (Fe3o4)tworzy się na powierzchni żelaza (jako tzw. zendra) ogrzanego do temperatury czerwonego żaru - jest do zdobycia w dużych ilościach tam gdzie żelazo przechodzi obróbkę termiczną (kużnie ,hartownie itp.) jedyną wadą tego materiału to że trzeba go rozdrobnić a nie jest to łatwe.
W znajomej mi kuźni niejednokrotnie jest nawet z tonę tego "odpadu"
Pozdrawiam

[pan_kracy]

cóż z braku wsparcia mojego lenistwa i żeby nie skończyć tylko na bezowocnym teoryzowaniu ^^ postanowiłem wygrzać te dwa tlenki w stosunku 7 Fe2O3 : 3 FeO ( około 1 na 1 mol) i lepiej ogrzana połowa ( na dnie naczynia) stworzyła szarą porowatą masę - najprawdopodobniej Fe3O4, muszę tylko to teraz przetestować z Al i porównać moc do Fe2O3/Al co by mieć pewność

[Johnny Łódzki]

Jeśli ktoś zechce czytać moje wypociny, to mogę napisać coś o otrzymywaniu tego cuda z dokładnymi danymi, sposobami i prostymi substratami (łatwo dostępnymi).
Powiedzcie tylko, czy Was to interesuje.

[GUN_1917]

Chętnie poczytam o tym ...

[Johnny Łódzki]

Otrzymywanie tlenku żelaza diżelaza FeO*Fe2O3 oraz salmiaku jako produktu ubocznego.

Na początek składniki, które łatwo zdobyć:
FeCl3 – wytrawiacz płytek miedzianych (sklepy elektroniczne)
Cu - w postaci blaszki (do kupienia z laminatem lub bez)
Fe – najlepiej proszek (można kupić, spiłować lub od bidy dać drutu)
H2O2 – perhydrol 30% (do kupienia w Castoramie)
HCl – kwas solny 30% (do kupienie w Leroy Merlin)
NH3 – amoniak 10% (do kupienia w sklepach budowlanych)

Trochę teorii, na której oparłem moje obliczenia:
2FeCl3 + Fe –-Cu--> 3FeCl2
2FeCl2 + H2O2 + 2HCl ---> 2FeCl3 + 2H2O
FeCl2 + 2FeCl3 + 8NH3*H2O---> Fe3O4 + 8NH4Cl + 4H2O

Przydadzą się również:
cylinder z podziałką w ml bądź odpowiednio oznaczony słoik
jednorazowy talerzyk
kolbki lub w ostateczności słoiki
pipeta (lub słomka xD)
bagietka szklana lub wersja niskobudżetowa – patyczek od szaszłyków
sączek z bibułki filtracyjnej (lub czegokolwiek co się nada)
lejek plastkiowy (metalowy mógłby się „popsuć” pod wpływem mieszaniny utleniającej, która doskonale trawi metale nawet tak oporne jak srebro czy miedź!)
miska porcelanowa, lub coś co wytrzyma wysoką temperaturę potrzebną do prażenia
palnik (gazowy/spirytusowy)
kran z wodą

Pierwszym krokiem jest przygotowanie roztworu nasyconego chlorku żelaza III. W tym celu do słoika ze 120 cm3 wody (polecam ciepłą) dodajemy 100g chlorku żelaza III i mieszamy do całkowitego rozpuszczenia. W razie wystąpienia osadu nie trzeba roztworu oczyszczać – i tak roztwór jest do późniejszej filtracji z zanieczyszczeń miedziano-żelaznych. Miedzianą płytkę należy położyć na dnie talerzyka i zalać roztworem chlorku a następnie przysypać proszkiem żelaznym w ilości 20g (w reakcji weźmie udział 16g – reszta dla przyspieszenia). Reakcja może trwać naprawdę długo, więc lepiej przykryć czymś roztwór, żeby się nie zakurzył w razie potrzeby dodając wody. W cieplejsze dni można postawić na słońce – temperatura sporo przyspieszy sprawę. Gotowy produkt powinien mieć barwę zieloną – żeby sprawdzić, czy w roztworze nie znajduje się miedź, należy umoczyć w nim papierek, a następnie zamoczyć go w wodzie amoniakalnej. Ewentualne jony miedzi zostaną skompleksowane do granatowego kompleksu. Jony żelaza III można kontrolować przez dodanie kropli badanego roztworu do rozcieńczonego roztworu zasady, co spowoduje wytrącenie wodorotlenku – rdzawego w przypadku żelaza III lub szarozielonego w przypadku żelaza II (który po jakimś czasie i tak utleni się do wodorotlenku żelaza III). Gdy w końcu uda nam się uzyskać upragniony roztwór chlorku żelaza II, należy go przefiltrować, a następnie utlenić, lub wymieszać z pozostałym roztworem chlorku żelaza III.

W przypadku mieszania z chlorkiem żelaza III, należy dodać do naszego roztworu roztwór 300g chlorku. Minusem tej metody jest konieczność użycia sporej ilości chlorku żelaza oraz bardzo dużej ilości wody amoniakalnej w ilości 1320ml. Oczywiście można te ilości proporcjonalnie zmniejszać. Proponuję przeprowadzać reakcję na wolnym powietrzu z powodu nieprzyjemnego zapachu amoniaku. Po dokładnym wymieszaniu, osad należy oddzielić od pozostałego roztworu (który można zostawić na dworze do odparowania i uzyskania krystalicznego salmiaku) przemyć kilkakrotnie wodą i wysuszyć. Po wyprażeniu otrzymamy około 210g tlenku. Prażenie ma na celu usunięcie wody z tlenku, który lubi tworzyć „galaretkę” z wodą

W przypadku utleniania naszego roztworu, do osobnego słoika dodajemy 30 ml perhydrolu (koniecznie w rękawiczkach i okularach ochronnych!) a następnie ostrożnie 70 ml kwasu solnego. Otrzymaną mieszaninę wkraplamy do roztworu naszego chlorku, która efektownie zmienia barwę. Po wymieszaniu, do całości dodajemy 440 ml wody amoniakalnej (podobnie jak w poprzednim punkcie radzę na świeżym powietrzu) a osad odsączamy, przemywamy i prażymy otrzymując około 70g tlenku.

Do prób na małą skalę polecam „odjęcie” końcowego zera

Dodam foty, jak tylko się za to zabiorę – tj. latem, bo teraz raczej ciężko będzie o słońce i przyjemne eksperymentowanie na świeżym powietrzu...

[DeTonix]

witam

Tez czytałem Sękowskiego, dawno dawno temu otrzymywałem go tak: wyprawa po rude darniową, potem młotkowe rozdrabianie, w puszkę i do pieca babcinego po wyprażeniu znacząco wzrastała zawartość pożądanego tlenku,
Pzdr